علی(ع) چون زاهد بی اعتنا و بی طمع بود و از طرف دیگر، قلب اش از عشق الهی مالامال بود و جهان را از کوچک ترین ذره گرفته تا بزرگ ترین ستاره، یک واحدماموریت و مسئولیت می دید. این چنین نسبت به حقوق و حدود اجتماعی حساس بود.

او، اگر فردی لذت گرا و منفعت پرست می بود، محال بود این چنین، شخصیت مسئول ومتعهدی پیدا کند. ⁽²⁰⁾ بنابراین از دو راه، یکی را باید انتخاب کرد: یاخورد و خواب و خشم و شهوت، نه رازی و نه نیازی، نه توجهی و نه نم اشکی و نه انسی و نه روشنایی ای و گامی از حد حیوانیت، فراتر نرفتن، و

یا قدمی در وادی انسانیت و استفاده از مواهب خاص الهی که مخصوص دل های پاک و روح های تابناک است [برداشتن] ⁽²¹⁾ .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: